από την Χαριτίνη Σταυρουλάκη --Ένας καθηγητής μου, έλεγε ότι τα παιδιά είναι σαν το ποτάμι. Ποτέ η κάθε μέρα δεν είναι ίδια. Oπως στο ποτάμι δεν λιμνάζει το νερό αλλά ανανεώνεται, κυλάει, πάει παρακάτω έτσι και τα παιδιά κάθε μέρα είναι διαφορετικά γιατί έχουν δεχθεί ερεθίσματα και εμπειρίες, αφομοιώνουν αυτά που θέλουν και πάνε παρακάτω.
Αυτή η παρομοίωση έρχεται συχνά στο μυαλό μου, όταν στο τέλος της χρονιάς βλέπω τις φωτογραφίας των παιδιών από την τάξη. Εκεί συνειδητοποιώ τις αλλαγές και την εξέλιξη των παιδιών. Παίρνουν στοιχεία από μας, από τους συμμαθητές τους, μοιράζονται και δανείζουν χαρακτηριστικά, εξελίσσονται!
Έχοντας όλα αυτά ως δεδομένα και συνειδητοποιώντας τη σοβαρότητα της δουλειάς μας, να καλλιεργούμε δηλαδή ανθρώπους και να είμαστε ο θεσμός που θα τα αγκαλιάσει αμέσως μετά την οικογένειά τους, σχεδιάζουμε το πρόγραμμα με βάση κάθε φορά την ομάδα με την οποία δουλεύουμε αλλά και το κάθε παιδί ξεχωριστά.
Αρχικά πρέπει να αφουγκραστούμε με μεγάλη προσοχή τα παιδιά. Τι θέλουν, τι τα ενδιαφέρει και πρωτίστως τι ανάγκες έχουν για να τις καλύψουμε. Να νιώσουν τα παιδιά θαλπωρή και ότι είναι ισότιμα μέλη μιας ομάδας, μέλη της οποίας είμαστε κι εμείς σε ρόλο υποστηρικτή. Και το ταξίδι αρχίζει!
Ταξίδι πάντα με προορισμό, αυτόν που θέτει η ομάδα! Εμείς έχουμε τα εργαλεία που οφείλουμε να τα δώσουμε στα παιδιά και να τους δείξουμε πως δουλεύουν. Ο καθένας όμως θα τα χρησιμοποιήσει όπως θέλει ή όπως μπορεί. Άλλος λίγο κι άλλος πολύ, σε άλλους αρέσουν κάποια εργαλεία σε κάποιους κάποια άλλα.
Σκοπό δεν έχουμε τη γνώση, σκοπός μας είναι να περάσουμε καλά στο ταξίδι.
Άλλη βασική κατάκτηση της τάξης αυτής είναι η αυτονομία Τα παιδιά, κατακτώντας σιγά - σιγά πράγματα αποκτούν αυτοπεποίθηση. Καταλαβαίνουν ότι όταν δοκιμάζουν συχνά κάνουν λάθη και πεισμώνουν, δοκιμάζουν ξανά, πειραματίζονται για να πετύχουντο σωστό και όταν το πετύχουν δυναμώνουν και δεν ψάχνουν μόνο την έτοιμη λύση αλλά προσπαθούν, σκέφτονται, αμφισβητούν, γίνονται κριτικοί.
Όλα όμως αυτά είναι αλληλένδετα και αν μπορούσα να αναπαραστήσω τοπαραπάνω κείμενο σε σχήμα, θα ήταν κάπως έτσι:
● τους τρεις βασικούς άξονες σχολείο - παιδιά- γονείς
● την απαραίτητη προυπόθεση ΑΑΑ (αγάπη, αποδοχή, ασφάλεια)
● και τους εφαπτόμενους κύκλους (αυτονομία, μεταγνώση, εξέλιξη) που είναι οι
γενικοί στόχοι.
Τέλος, θα αναφέρω μερικά από τα “εργαλεία” που θα χειριστούν τα παιδιά:
❖ επάφή και επεξεργασία με έργα πολιτισμού (επισκέψεις σε εκθέσεις, μουσεία,
θέατρο)
❖επιστημονικές διεργασίες (υποθέσεις, πειράματα, συμπεράσματα, έρευνες,
υπολογισμοί)
❖ Μουσικές συνθέσεις
❖ λογοτεχνική συντροφιά (επαφή με κλασικά λογοτεχνικά κείμενα)
❖ κινητικοί αυτοσχεδιασμοί
❖ ομαδικές θεατρικές συνθέσεις
❖ εξορμήσεις στη φύση
❖ εικαστικές συνθέσεις
και πολλά άλλα έχουμε στο συρτάρι - στο τέλος όμως θα είναι πολύ περισσότερα εκείνα που η ίδια η ομάδα θα εμπνεύσει!!!
Καλό μας ταξίδι!
